Doorgaan naar hoofdcontent

aMuse Rouge's kerst

Hoewel we dit jaar geen kerstfeestje hadden bij ons thuis, verdient onze kerstboom toch ook een plaatsje in deze blogpost. Onze kerstversiering is bruin, groen en brons.

Dit jaar gingen we op kerstdag zelf naar mijn moeder. Zij heeft nooit een kerstboom omdat mijn mama het niet kan verdragen als er ook maar één naald op de grond ligt, maar zij weet de kerstsfeer altijd wel op andere manieren haar huisje binnen te brengen. Zoals met deze engeltjes…

… en deze schattige kabouters. (Volgens Merlot zijn dit kerstmannen, maar de Kerstman heeft toch rood aan?)

Het was dan wel niet in een stal, maar Jozef, Maria en kinneke Jezus waren er ook bij.

En terwijl ik aan het koken was, ontdekte Merlot nog meer engeltjes.

Mijn mama zorgt heel graag voor alle ingrediënten, zolang ze zelf maar niet hoeft te koken. Gelukkig neem ik dat maar al te graag voor mijn rekening. Koken voor Mer betekent wel heel gewone, traditionele dingen. Daarom maakte ik deze romige tomatensoep met balletjes als voorgerecht. Ik gebruikte wel mascarpone in de plaats van room, wat mijn moeder een beetje deed fronsen, maar ze vond het heel lekker. Volgens mij dacht ze dat mascarpone echt naar kaas ging smaken. Of zo.

Als hoofdgerecht maakte ik kalkoenstoofvlees met kriekbier. Met alles wat zoet is, maak ik mijn moeder immers blij.

Traditionele groentjes voor erbij. Boontjes, worteltjes & erwtjes en gestoofd witloof (niet op de foto). Het feit dat ik die niet uit een bokaaltje komen, is voor Mer al speciaal genoeg.

We aten er ovenkroketjes bij. Veel lekkerder dan gewone kroketjes als je het mij vraagt. Ik hou echt niet van de smaak van dat vet!

Waar ik wel van hou, is van Mer haar ‘goed servies’. Ik vind de kommen en borden die zij heeft heel mooi!

Als dessert maakte ik chocolademousse met Griekse yoghurt, met een crème anglaise en rode vruchtjes. Niet zo zwaar als ‘gewone chocomousse’ vaak is, maar wel net zo lekker!

Op 28 december was het tijd voor het kerstfeest bij Merlots familie. Zijn mama Myrtille had de kersttafel mooi versierd…

… en had een mooie grote kerstboom staan.

Als hapje maakte zij een rolletje met courgette, nori en gerookte zalm, een koud soepje met avocado en spinazie, en kerstomaatjes met spek.

Gourmand en Maure (de nonkel en tante van Merlot) hadden de soep en het voorgerecht voor hun rekening genomen. Zij maakten een currysoepje…

… en een stoofpotje met vis.

Dit zijn veenbesjes, een onderdeel van het hoofdgerecht.

Ik maakte eendenborstfilet met een ‘saus’ van veenbessen en granaatappelpitten, en geroosterde pompoen, groene asperges, aardpeer en gestoofde spruitjes met een Parmezaansausje. We aten er kroketjes bij.

De eerste keer dat ik eend klaarmaakte. Ik vind het heel lekker, maar heb het eigenlijk nog maar heel zelden gegeten.

Myrtille had voor het nagerecht gezorgd. Zij maakte een zalige (maar zware!) chocolademousse en had zich helemaal uitgeleefd met de spuitzak!

En dan de cadeautjes. Met Merlots familie doen we altijd Secret Santa. Dit jaar had Nankin, Merlots broertje, mijn naam getrokken. Hij kocht deze twee boeken, waar ik onwijs blij mee ben. Het eerste deel van de Hongerspelen-trilogie heb ik al, maar nog niet gelezen. Ik heb opzettelijk de films nog niet gezien omdat ik absoluut eerst de boeken wil lezen. Ik heb net het vierde boek van Harry Potter uit (wel al voor de zevende keer of zo) en ik ben nu een beetje aan het twijfelen of ik – nog eens – in de vijfde Harry Potter of toch maar in de eerste Hongerspelen zou beginnen…

Van Merlot kreeg ik deze super sprankelende fonkeldingen: roségouden oorbellen van Twice as Nice. Een gouden kettinkje van Swarovksi met een cupcakeje aan. En een hangertje in de vorm van een visje. Je kan de vis en de cupcake samen aan het kettinkje hangen of je kan ze apart dragen. Ik ben met alles even blij. De cupcake is leuk omdat ik een foodblog heb, het visje is leuk omdat dat mijn sterrenbeeld is. En ik ben dol op roségoud!

Niet alle cadeautjes staan op de foto. Zo kregen we van Mer een kruimeldief, en Maure en Gourmand gaven een geldsom. Zelf gaf ik Merlot een bordeaux jas (duffle coat) van Pull & Bear en een boek over de geschiedenis van Zelda, zijn favoriete computerspelletje.

Wat heb jij zoal gekregen voor kerst?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri