Tijdens de ontwikkeling van het toerisme is het behoud van het landschap centraal blijven staan. Men heeft geprobeerd het toerisme op een dusdanige manier te ontwikkelen op Lanzarote dat het unieke landschap daardoor zo weinig mogelijk aangetast zou worden. De beroemde kunstenaar / architect / bouwkundig adviseur César Manrique heeft hier een belangrijke rol in gespeeld. Zo is er ten eerste voor gekozen om het toerisme vooral in drie plaatsen te concentreren: Puerto del Carmen, Playa Blanca en Costa Teguise. Tevens is er bepaald dat gebouwen de vier verdiepingen niet zouden moeten overschrijden en dat er voornamelijk gewerkt wordt met lichte tinten. De voorkeur hierbij is wit met de typerende groene, bruine en blauwe ramen, deuren en kozijnen.
Door de toenemende populariteit van Lanzarote als vakantiebestemming zijn de afgesproken regels omtrent nieuwe bebouwing op Lanzarote wel met regelmaat overschreden toen Manrique tijdelijk niet op het eiland woonde. Ook na zijn dood in 1992 zie je dat er soepeler met de regels omgegaan werd. Toch zie je dat Lanzarote veel minder verpest is door toerisme dan Tenerife, Gran Canaria en Fuerteventura. De bebouwing in de badplaatsen overstijgt zelden de vier verdiepingen en het grootste deel van de kustlijn is nog onbebouwd. Het is juist die goede balans tussen toerisme en puurheid die toeristen naar het eiland Lanzarote trekt. Het is allemaal minder schreeuwerig. Hoewel ook op Lanzarote wel degelijk sprake is van massatoerisme, heb je niet altijd het gevoel daar deel van uit te maken. Wat dat betreft heeft men het op Lanzarote prima voor elkaar.
