De mooiste wandelingen door de sestieri van Venetië

Venetië, een schitterende parel die uit het water van de lagune verrijst… Om dit ‘openluchtmuseum’ te verkennen stellen wij je een wandeling door de verschillende wijken, de sestieri, van Venetië voor. We treden in de voetsporen van Tiepolo die samen met Casanova, de gondels en het carnaval symbool staat voor deze onvergetelijke stad. Ondanks de jaarlijkse bezoekersinvasie die aan de overvolle ‘vaporetti’ de allure geeft van ‘boat people’, blijft Venetië een prachtige stad met een rijk verleden en herinneringen aan illustere personages, aan schitterende kunstenaars en geniale architecten. Venetië wordt nochtans vaak ‘slecht’ bezocht. Terwijl de straatstenen in de steegjes rond het San Marco-plein gepolijst zijn door het komen en gaan van miljoenen bezoekers, blijven andere charmante wijken links liggen. Het parcours dat wij je voorstellen, laat je kennismaken met alle sestieri van Venetië. Als je na dit bezoek nog tijd hebt, wandel dan op goed geluk door de steegjes. Het is de beste manier om de sfeer van de stad op te snuiven, weg van de drukte. En nog een laatste tip, bezoek de stad bij voorkeur buiten het hoogseizoen…

Als je slechts een weekendje in Venetië verblijft, mag je San Marco onder geen beding missen. Het is de mooiste wijk van de stad, met de meest bekende gebouwen waaronder het Palazzo Ducale (Dogenpaleis), de Basilica di San Marco, de Ponte dei Sospiri (de Brug der Zuchten)… Ons parcours start, zoals de meeste rondleidingen door Venetië, met een bezoek aan het Dogenpaleis. Dit prachtig staaltje van architectuur werd tijdens de Renaissance in gotische stijl gerestaureerd. Het gebouw verloor eerder tijdens een brand zijn allures van versterkte burcht. In het hoogseizoen is het vaak aanschuiven om het paleis te betreden. Tijdens je bezoek kan je een eerste fresco van Giambattista Tiepolo bewonderen Neptunus biedt Venetië gaven aan. Verder omvat je bezoek aan het paleis vijf delen: de Senaatszaal, de Raad van Tien, de Grote raadzaal, de gevangenis en de beroemde Brug der Zuchten. De brug werd naar het schijnt zo genoemd omdat het uitzicht op de vrouwen, door de spijlen, de gevangenen deed zuchten. Als je van het klassieke bezoek aan het paleis wil afwijken, kan je opteren voor een origineel en interessant bezoek, dat van de ‘geheime gangen’. Bij het verlaten van het Dogenpaleis beland je op de Piazzetta. Tussen de zuilen van San Marco en San Teodoro geniet je van een schitterend uitzicht over de eilanden San Giorgio Maggiore en Giudecca en over de gondels die samendrommen aan de voeten van de ‘molo’. Tijd voor een foto!

De grote toeristische attractie op het San Marco-plein zijn de duiven. Handelaars verkopen zakjes graan om de weinig schuwe vogels te lokken. Hou je fototoestel in aanslag voor een al even klassiek kiekje van duiven op je hoofd, armen en schouders. Je kan het schouwspel bewonderen vanop het beroemde Caffè Florian. Neem tijd om van je koffie te genieten, kwestie van de rekening beter te verteren. We vervolgen ons parcours richting Campanile die tussen de Piazza (het enige ‘plein’ van Venetië dat deze naam draagt, de andere worden aangeduid met ‘campo’) en de Piazzetta uit torent. De huidige toren is ‘maar’ een eeuw oud. De vorige is in 1902 in elkaar gestort. Het duurde tien jaar om hem weer op te bouwen naar het 16de-eeuwse model. De oorspronkelijke toren uit 1173 deed ook dienst als vuurtoren, maar overleefde een aardbeving niet. Het is niet zozeer de toren zelf, dan wel het schitterend panorama over Venetië, de lagune en de eilanden dat indruk op de bezoeker maakt. En je hebt geen excuus om niet tot boven te gaan, want er is een lift.

De andere grote blikvanger op het San Marco-plein is de gelijknamige basiliek, de tweede Tiepolo-halte op ons parcours. In de sacristie kan je zijn Aanbidding van het kind bewonderen. De basiliek met zijn vijf koepels werd sinds zijn oprichting in de 9de eeuw verscheidene malen verbouwd. Het oorspronkelijke gebouw, dat opgetrokken werd als begraafplaats voor het lichaam van de Heilige Marcus, ging in de vlammen op. Door de eeuwen heen werd de basiliek verrijkt met allerlei kunstwerken: beeldhouwwerken, schilderijen, fresco’s uit verschillende periodes en verschillende stijlen - al domineert de byzantijnse stijl de zowat 4300 m2 aan mozaïeken. Verlaat het San Marco-plein niet zonder een bezoek te brengen aan het Correr Museum, in de schaduw van de strakke gevels van de paleizen der Procuratoren. De historische collectie en de pinacotheek geven een goed beeld van de ontwikkeling van de stad en de evolutie van de Venetiaanse schilderkunst tussen de 14de en de 17de eeuw. Een andere aanrader is de Biblioteca Nazionale Marciana, onderdeel van de Libreria Vecchia. Tintoretto, Titiaan en Veronese tekenden voor de decoratie van het gebouw. Een reeks mythologische figuren steken boven het gebouw uit. De Libreria telt meer dan 900.000 boeken waarvan 13.000 manuscripten, zowat 3.000 wiegendrukken en het Grimanibrevier, een indrukwekkend manuscript uit het begin van de 16de eeuw, geïllustreerd met miniaturen van de Vlaamse School. Indrukwekkend. We verlaten het plein via de passage van de Torre dell’Orologio. Bovenop dit renaissance kunstwerk prijkt een zonne- en maanwijzer en de gevleugelde leeuw van de Heilige Marcus. We dringen vervolgens het commerciële San Marco binnen via de ‘Mercerie’, kleine, smalle winkelstraatjes vol souvenirwinkeltjes. We nemen een grote omweg om de derde Tiepolo van de San Marco-wijk, in de Chiesa di San Beneto, te bereiken. Dit geeft ons de gelegenheid om onderweg enkele musts te bezoeken: pleinen, paleizen, kerken, bruggen…

Onder de Horlogetoren loopt de Merceria dell’ Orologio. Zoals de omliggende steegjes die uitgeven op de Calle Larga San Marco of in het noorden op de San Zulian-kerk, verwijst hun naam naar de beroepen die hier vroeger beoefend werden: horloge-, zwaarden- (Calle Spadaria) of spiegelmakers (Calle Specchieri). Net als de San Salvatore-kerk 50 meter verderop, gaan in de San Zulian enkele werken van beroemde kunstenaars (plafond van Palma de Jonge en knap werk van Veronese in San Zulian; doeken van Bellini en Titiaan in San Salvador) schuil. Het zijn niet de mooiste kerken van Venetië, maar ze zijn toch een bezoekje waard. We lopen rond de San Salvador-kerk via de gelijknamige Merceria en belanden op de Via de Aprile en vervolgens op het Campo San Bartolomeo, een druk plein waar het standbeeld van Goldoni, de bekendste dramaturg van Venetië (1707-1793), prijkt. Alle toeristen draaien hier af richting Ponte de Rialto, die voor Venetië evenveel betekent als de Ponte Vecchio voor Florence. In het midden van de brug loopt een straat die aan weerszijden door winkeltjes wordt omgeven. Van op de balustrades heb je een mooi uitzicht over het Canal Grande. De Rialto is ontegensprekelijk de mooiste brug van Venetië. Op het Campo San Stefano verrijst de gelijknamige kerk. Ze bezit een indrukwekkend cassetteplafond, een opmerkelijke en goed bewaarde trompe-l’œil uit de 14de eeuw. De klokkentoren aan de buitenkant heeft daarentegen de tijd minder goed weerstaan en helt vervaarlijk over. Als je Venetië in de zomer bezoekt, kan je een van de (betalende) concerten bijwonen die in de kerk of op een klein naburig plein (Campo San Pisani) worden gegeven. Om terug te keren naar ons vertrekpunt kan je aan de brug een vaporetto nemen. Maar je kan evengoed je bezoek vervolgen via het Campo San Maurizio dat met het San Stefano-plein verbonden wordt door de Calle dello Spezier. Zo beland je aan de Santa Maria Zobenigo-kerk (Campo Santa Maria del Giglio). Achter de barokke gevels met bas-reliëfs die strijdtaferelen uitbeelden, gaat het enige werk van Rubens in Venetië schuil. Het prijkt naast werken van Tintoretto en Veronese. Binnen de categorie overvolle barokke gevels’ vermelden we eveneens de San Moise-kerk die je via de Calle Larga XXIII Marzo bereikt. Als je het geheel te kitscherig vindt, stel je dan tevreden met het interieur. Je kan er een Tintoretto bewonderen en het Laatste Avondmaal van Palma de Jonge.