Zijn collega Eric Franken zat wel diep onderuit gezakt van zijn pintje te genieten. Hij had niet veel moeten klaarspelen om Geel strijdbaar tussen de lijnen te krijgen.

‘Ik heb voor de wedstrijd een krantenartikel met Stricker uit de heenwedstrijd opgehangen. Daarin stond dat hij Geel zou kloppen. Het is hem niet gelukt’, genoot de Kempenaar zichtbaar na.

Iets minder genot bij Antwerpcoach Richard Stricker dus, wiens liedje - en carrière? - bij de Great Old nu helemaal is uitgezongen. Want: geen prijs, en dat was toch iets waar de Amsterdammer voor ging. Het is niets geworden, onder meer omdat zijn spelers te weinig of zelfs niet thuis gaven op het moment dat het echt wel moest. Winnen in Geel was zo’n opdracht, of de eindronde zou helemaal een utopie worden. En net in de Kempen was het ex-Antwerpspits Patrick Goots die de aftrap kwam geven.

Pijn

De voormalige aanvaller moet de voeten hebben voelen jeuken, daar boven in de tribune. Veel scoren en de nul houden, het was deze keer niet weggelegd voor de Great Old.

‘Het ging wel op en neer voor de rust, maar ons spel was niet goed genoeg’, weet Stricker.

‘In de rust heb ik wat aangepast, en ik heb me ook boos gemaakt, want er stond wat op het spel en we speelden voor een eindrondeplaats, zeker omdat Lommel nog komt. Na die 0-1 hadden we een tweede goal moeten maken, maar die kwam er niet. We waren niet scherp genoeg voor doel en we kregen er zelf twee tegen, onder meer een owngoal uit de kluts. Toen is er iets geknakt, want het werd moeilijk. Als we mee hadden willen doen, dan hadden we moeten winnen. Een gelijkspel was billijk geweest, maar dit doet pijn. Ik had verwacht nog vier keer te kunnen winnen, maar helaas. Geel is geen slechte ploeg, maar iedereen met een Antwerphart had willen winnen. Dit is sneu en jammer.’