Welkom op de website van 4 ASO
Deze website is het resultaat van een module van het vak ‘Seminarie Spoorzoeken’. Een vak, uniek op onze school, waarin we onze talenten leren ontdekken en ontplooien.
Op onze school worden heel wat activiteiten georganiseerd. Die allemaal voorstellen zou ons fulltime bezighouden, wat jammer genoeg niet mogelijk is. We bieden u dus een beperkt overzicht van het reilen en zeilen in onze school.
Het maken van de website was een moeilijke maar leuke ervaring. We hopen dat u geniet van het resultaat. En kom zeker later nog eens kijken, want we voegen geregeld nieuwe informatie toe.
De leerlingen van 4 ASO
Deze website is het resultaat van een module van het vak ‘Seminarie Spoorzoeken’. Een vak, uniek op onze school, waarin we onze talenten leren ontdekken en ontplooien.
Op onze school worden heel wat activiteiten georganiseerd. Die allemaal voorstellen zou ons fulltime bezighouden, wat jammer genoeg niet mogelijk is. We bieden u dus een beperkt overzicht van het reilen en zeilen in onze school.
Het maken van de website was een moeilijke maar leuke ervaring. We hopen dat u geniet van het resultaat. En kom zeker later nog eens kijken, want we voegen geregeld nieuwe informatie toe.
De leerlingen van 4 ASO
Gedichtendag
Enkele weken voor gedichtendag stelde Mevrouw Rosiers, leerkracht Nederlands voor 4 ASO, voor om iets te doen voor gedichten dag. Er waren veel leuke ideeën, dus hebben de leerlingen van 4 ASO er de beste uitgehaald en uitgevoerd op 31 januari (de dag na gedichtendag).
Eén van deze ideeën was om gasboetes, met gedichten op de achterkant, uit te gaan delen.
6 leerlingen waren bereid om dit te doen. Dus vrijdag 31 januari vertrokken ze met z’n zessen plus een leerkracht naar het stad.
Alle zes waren ze gekleed als politieagent, ze droegen een wit hemd en een das. Ze hadden op voorhand een stuk of tien gedichten uitgekozen en op de achterkant van de gasboetes gedrukt. De boetes zagen er verbazend echt uit.
Eenmaal aangekomen in de stad gingen ze allemaal per twee op stap. Op voorhand klonk het allemaal heel leuk, maar eenmaal dat je al die mensen zag en wist dat je ze moest aanspreken om een gasboete te geven, werden sommige onder ons toch wat zenuwachtig, maar na een paar keer was dit al wel over. Veel mensen hadden geen tijd om te luisteren of hadden er simpelweg geen zin in. Wat me ook verraste, was hoe veel mensen echt geloofden dat ze een gasboete kregen.
(Bijvoorbeeld: een vrouw waartegen ze zeiden dat in het openbaar roken verboden is. Ze deed vlug haar sigaret uit en beloofde het nooit meer te doen. Of een mevrouw met hogen hakken waartegen ze zeiden dat haar hakken geluidoverlast waren, zij geloofde het niet echt maar speelde wel goed mee.)
Ieder groepje had wel een grappig verhaal te vertellen. Tegen hun zin moesten ze al snel terug naar school. Dus onderweg deelden ze de overgebleven gasboetes uit aan mensen, met het gedicht naar boven zodat ze eerst dachten dat ze gewoon een gedicht kregen. Zo kwamen ze dus terug aan op school met al de gasboetes uitgedeeld en meer dan een kwartier te laat voor de les Frans.
Enkele weken voor gedichtendag stelde Mevrouw Rosiers, leerkracht Nederlands voor 4 ASO, voor om iets te doen voor gedichten dag. Er waren veel leuke ideeën, dus hebben de leerlingen van 4 ASO er de beste uitgehaald en uitgevoerd op 31 januari (de dag na gedichtendag).
Eén van deze ideeën was om gasboetes, met gedichten op de achterkant, uit te gaan delen.
6 leerlingen waren bereid om dit te doen. Dus vrijdag 31 januari vertrokken ze met z’n zessen plus een leerkracht naar het stad.
Alle zes waren ze gekleed als politieagent, ze droegen een wit hemd en een das. Ze hadden op voorhand een stuk of tien gedichten uitgekozen en op de achterkant van de gasboetes gedrukt. De boetes zagen er verbazend echt uit.
Eenmaal aangekomen in de stad gingen ze allemaal per twee op stap. Op voorhand klonk het allemaal heel leuk, maar eenmaal dat je al die mensen zag en wist dat je ze moest aanspreken om een gasboete te geven, werden sommige onder ons toch wat zenuwachtig, maar na een paar keer was dit al wel over. Veel mensen hadden geen tijd om te luisteren of hadden er simpelweg geen zin in. Wat me ook verraste, was hoe veel mensen echt geloofden dat ze een gasboete kregen.
(Bijvoorbeeld: een vrouw waartegen ze zeiden dat in het openbaar roken verboden is. Ze deed vlug haar sigaret uit en beloofde het nooit meer te doen. Of een mevrouw met hogen hakken waartegen ze zeiden dat haar hakken geluidoverlast waren, zij geloofde het niet echt maar speelde wel goed mee.)
Ieder groepje had wel een grappig verhaal te vertellen. Tegen hun zin moesten ze al snel terug naar school. Dus onderweg deelden ze de overgebleven gasboetes uit aan mensen, met het gedicht naar boven zodat ze eerst dachten dat ze gewoon een gedicht kregen. Zo kwamen ze dus terug aan op school met al de gasboetes uitgedeeld en meer dan een kwartier te laat voor de les Frans.
Gedichtendag: Paskamers
31/01/2014 We zijn in verschillende groepen door de stad getrokken om gedichten voor te dragen aan willekeurige mensen.
Soukaina, Samya, Sadaf, Imane en Ikram gingen gemaskerd rond in de stad om gedichten voor te dragen. We zijn eerst bij een cafétje aan de hoek van de Meir - met de toestemming van de eigenaar – gedichten gaan voordragen aan mensen die daar ’s morgens een koffietje waren aan het drinken. We zochten eerst een passend gedicht dat op dat moment bij de situatie van de persoon zou passen. Bij een koppel droegen we bijvoorbeeld een liefdesgedicht voor.
De meeste mensen waren zeer geamuseerd en bedankten ons voor het voordragen van onze gedichten. Bij een aantal mensen viel het tegen, maar we konden wel tegen een stootje. Sommige mensen verschoten toen we de gedichten zomaar uit het niets begonnen voor te dragen, waarschijnlijk ook omdat we maskers aanhadden.
We gingen verder naar de winkel INNO. In de winkel zelf hadden we een aantal mensen aangesproken. Er was een oud koppeltje dat het gedicht mee begon voor te dragen. Dit was uiteraard iets dat we niet hadden verwacht.
Ons laatste gedicht hebben we op een mysterieuze wijze voorgedragen. Ikram ging naar een paskamer om fluisterend een gedicht voor te dragen. De oudere man verschoot uiteraard en opende kwaad het gordijn van de paskamer. Hij keek verbaasd toen hij een meisje zag met een masker op. Op dat moment liep Ikram weg, ze was zelf verschoten van zijn reactie. Onze leerkracht ging zich verontschuldigen bij de man. De man vond het eigenaardig, maar was wel tevreden met het gedicht. Vanwege de beperkte tijd konden we geen andere winkels bezoeken, wat we zeer spijtig vonden. Voldaan vertrokken we terug naar de school. Heet was een leuke ervaring.
31/01/2014 We zijn in verschillende groepen door de stad getrokken om gedichten voor te dragen aan willekeurige mensen.
Soukaina, Samya, Sadaf, Imane en Ikram gingen gemaskerd rond in de stad om gedichten voor te dragen. We zijn eerst bij een cafétje aan de hoek van de Meir - met de toestemming van de eigenaar – gedichten gaan voordragen aan mensen die daar ’s morgens een koffietje waren aan het drinken. We zochten eerst een passend gedicht dat op dat moment bij de situatie van de persoon zou passen. Bij een koppel droegen we bijvoorbeeld een liefdesgedicht voor.
De meeste mensen waren zeer geamuseerd en bedankten ons voor het voordragen van onze gedichten. Bij een aantal mensen viel het tegen, maar we konden wel tegen een stootje. Sommige mensen verschoten toen we de gedichten zomaar uit het niets begonnen voor te dragen, waarschijnlijk ook omdat we maskers aanhadden.
We gingen verder naar de winkel INNO. In de winkel zelf hadden we een aantal mensen aangesproken. Er was een oud koppeltje dat het gedicht mee begon voor te dragen. Dit was uiteraard iets dat we niet hadden verwacht.
Ons laatste gedicht hebben we op een mysterieuze wijze voorgedragen. Ikram ging naar een paskamer om fluisterend een gedicht voor te dragen. De oudere man verschoot uiteraard en opende kwaad het gordijn van de paskamer. Hij keek verbaasd toen hij een meisje zag met een masker op. Op dat moment liep Ikram weg, ze was zelf verschoten van zijn reactie. Onze leerkracht ging zich verontschuldigen bij de man. De man vond het eigenaardig, maar was wel tevreden met het gedicht. Vanwege de beperkte tijd konden we geen andere winkels bezoeken, wat we zeer spijtig vonden. Voldaan vertrokken we terug naar de school. Heet was een leuke ervaring.
Ecomagieshow
De 3 vestigingen zijn bijeengekomen om naar de ecomagieshow te kijken. Het is een goochelshow waarin ecologie verwerkt is, om de leerlingen bewuster te maken en hun aandacht te trekken.
De show begon met een traditionele opening, waarbij een bowlingbal uit zijn tekenboek kwam. Hij liet ons beseffen wat we met het milieu doen en dat we later spijt zullen hebben. Papier (en andere materialen) sorteren is zeer belangrijk voor hem.
De truc met de gloeilamp heeft ons aan het lachen gemaakt door een foto te trekken waar wij zogezegd staan en voor hem applaudisseren. Het was een heel slimme en sluwe grap of manier van denken en doen. Sommigen herkenden hem van ‘Belgium's got talent’ waar hij met zijn dochter optrad. (Tenslotte nog zo’n goochelshow en zeker over ecologie, daar moet over nagedacht worden en ook geoefend. Het kan tot 6 maanden duren. Hij vertelde ons dat zo’n goochelshow voorbereiden zeer moeilijk is en dat sommige mensen dat onderschatten. Het was een leuke en leervolle les.
Na de show mochten de leerlingen (diegene die wilden) nog vragen stellen, hij antwoordde daar met plezier op. Vervolgens vroeg een leerling of hij een ballon mocht meenemen naar huis, het antwoord van de goochelaar was natuurlijk positief.
De 3 vestigingen zijn bijeengekomen om naar de ecomagieshow te kijken. Het is een goochelshow waarin ecologie verwerkt is, om de leerlingen bewuster te maken en hun aandacht te trekken.
De show begon met een traditionele opening, waarbij een bowlingbal uit zijn tekenboek kwam. Hij liet ons beseffen wat we met het milieu doen en dat we later spijt zullen hebben. Papier (en andere materialen) sorteren is zeer belangrijk voor hem.
De truc met de gloeilamp heeft ons aan het lachen gemaakt door een foto te trekken waar wij zogezegd staan en voor hem applaudisseren. Het was een heel slimme en sluwe grap of manier van denken en doen. Sommigen herkenden hem van ‘Belgium's got talent’ waar hij met zijn dochter optrad. (Tenslotte nog zo’n goochelshow en zeker over ecologie, daar moet over nagedacht worden en ook geoefend. Het kan tot 6 maanden duren. Hij vertelde ons dat zo’n goochelshow voorbereiden zeer moeilijk is en dat sommige mensen dat onderschatten. Het was een leuke en leervolle les.
Na de show mochten de leerlingen (diegene die wilden) nog vragen stellen, hij antwoordde daar met plezier op. Vervolgens vroeg een leerling of hij een ballon mocht meenemen naar huis, het antwoord van de goochelaar was natuurlijk positief.
Universiteit Antwerpen
11/02/2014 – De leerlingen van 4 techniek-wetenschappen, sportwetenschappen en wetenschappen gingen op dinsdag naar de universiteit van Antwerpen, campus Groenenborger en Middelheim.
Aan de school namen we bus 21 tot aan de eerste stop, campus Groenenborger. Hier bezochten we eerst de practicumlokalen Fysica. Professor Schrijvers geeft les fysica aan de universiteit en gaf wat uitleg over de lokalen. Er waren drie verschillende practicumlokaal: optica, mechanica en de gewone lokalen.
Het eerste jaar bachelor fysica was bezig met proefjes die algemeen gekend zijn. Later, vanaf het derde jaar moeten ze individuele proeven doen en een bepaald onderwerp onderzoeken.
Na het bezoek aan de practicumlokalen gingen we naar het deel waar de elektronenmicroscopen stonden. We kregen uitleg over hoe een elektronenmicroscoop algemeen in elkaar zit en wat de bedoeling is van dat onderzoek. De professoren hadden ’s morgens al wat werk voor ons verricht; ze hadden een pissebed gevonden en deze klaar gemaakt zodat deze onder een SEM-microscoop zichtbaar was. Tijdens de middag aten we daar in de cafetaria. Je kon daar ook eten kopen aan een zeer democratische prijs. Achteraf vertrokken wij naar een andere campus, namelijk Middelheim. Daar in het auditorium kregen we presentaties te zien van professoren over verschillende onderwerpen, de GGO (genetisch gewijzigde organismen) en de toekomst over de algen. Nadien waren er ook nog enkele demonstraties met enkele chemische proefjes waar te nemen.
De leerlingen kregen een positieve kijk op de universiteit en werden met veel nuttige informatie naar huis gestuurd.
11/02/2014 – De leerlingen van 4 techniek-wetenschappen, sportwetenschappen en wetenschappen gingen op dinsdag naar de universiteit van Antwerpen, campus Groenenborger en Middelheim.
Aan de school namen we bus 21 tot aan de eerste stop, campus Groenenborger. Hier bezochten we eerst de practicumlokalen Fysica. Professor Schrijvers geeft les fysica aan de universiteit en gaf wat uitleg over de lokalen. Er waren drie verschillende practicumlokaal: optica, mechanica en de gewone lokalen.
Het eerste jaar bachelor fysica was bezig met proefjes die algemeen gekend zijn. Later, vanaf het derde jaar moeten ze individuele proeven doen en een bepaald onderwerp onderzoeken.
Na het bezoek aan de practicumlokalen gingen we naar het deel waar de elektronenmicroscopen stonden. We kregen uitleg over hoe een elektronenmicroscoop algemeen in elkaar zit en wat de bedoeling is van dat onderzoek. De professoren hadden ’s morgens al wat werk voor ons verricht; ze hadden een pissebed gevonden en deze klaar gemaakt zodat deze onder een SEM-microscoop zichtbaar was. Tijdens de middag aten we daar in de cafetaria. Je kon daar ook eten kopen aan een zeer democratische prijs. Achteraf vertrokken wij naar een andere campus, namelijk Middelheim. Daar in het auditorium kregen we presentaties te zien van professoren over verschillende onderwerpen, de GGO (genetisch gewijzigde organismen) en de toekomst over de algen. Nadien waren er ook nog enkele demonstraties met enkele chemische proefjes waar te nemen.
De leerlingen kregen een positieve kijk op de universiteit en werden met veel nuttige informatie naar huis gestuurd.
De vroege jaren
Auteurs: Velma De Heel en Evelien Daems
1 oktober 1919 – Het begin van Sint-Godelieve. Beginnende als een beroepsschool voor 63 meisjes en is op de dag van vandaag een school van een kleine 1200 leerlingen.
Rond de jaren twintig was er een verlenging van de leerplicht waardoor er een grotere behoefte was aan beter onderwijs, ook voor de meisjes. Dus trok juffrouw Pauline Mertens, de toenmalige directeur, met een stootwagen vol potten en pannen naar de Brialmontlei om een school op te richten. De stootwagen is een vroegere variant van de kruiwagen. Ze begon in de lokalen van het patronaat van de St.-Jozefsparochie en werd bijgestaan door zeven leraressen.
De schoolmaterialen waren zeer schaars en de publieke opinie zat haar niet mee. Aan het einde van het eerste schooljaar hadden reeds 32 leerlingen de school verlaten om in de fabrieken of thuis te gaan werken.
De school kende een echte doorbraak in het schooljaar 1922-1923. Vanaf dat moment ging het bergopwaarts.
In 1954 kreeg de school een nieuwe naam: Provinciaal Technisch Instituut St.-Godelieve. Door een stijgend aantal leerlingen was er een tekort aan lokalen. De school moest uitgebreid worden! De oude burgerhuizen rondom werden omgebouwd tot klaslokalen en in 1987 werd er een nieuwe vleugel aangebouwd.
PTI St.-Godelieve werd omgedoopt tot PI St.-Godelieve door de groeiende diversiteit van studierichtingen. Zowel de richting ASO als KSO, TSO en BSO werden vertegenwoordigd in deze school. Vele directies volgden elkaar op, maar sinds 1 april 2005 hebben we mevrouw Vermoesen als hoofd van St.-Godelieve.
Auteurs: Velma De Heel en Evelien Daems
1 oktober 1919 – Het begin van Sint-Godelieve. Beginnende als een beroepsschool voor 63 meisjes en is op de dag van vandaag een school van een kleine 1200 leerlingen.
Rond de jaren twintig was er een verlenging van de leerplicht waardoor er een grotere behoefte was aan beter onderwijs, ook voor de meisjes. Dus trok juffrouw Pauline Mertens, de toenmalige directeur, met een stootwagen vol potten en pannen naar de Brialmontlei om een school op te richten. De stootwagen is een vroegere variant van de kruiwagen. Ze begon in de lokalen van het patronaat van de St.-Jozefsparochie en werd bijgestaan door zeven leraressen.
De schoolmaterialen waren zeer schaars en de publieke opinie zat haar niet mee. Aan het einde van het eerste schooljaar hadden reeds 32 leerlingen de school verlaten om in de fabrieken of thuis te gaan werken.
De school kende een echte doorbraak in het schooljaar 1922-1923. Vanaf dat moment ging het bergopwaarts.
In 1954 kreeg de school een nieuwe naam: Provinciaal Technisch Instituut St.-Godelieve. Door een stijgend aantal leerlingen was er een tekort aan lokalen. De school moest uitgebreid worden! De oude burgerhuizen rondom werden omgebouwd tot klaslokalen en in 1987 werd er een nieuwe vleugel aangebouwd.
PTI St.-Godelieve werd omgedoopt tot PI St.-Godelieve door de groeiende diversiteit van studierichtingen. Zowel de richting ASO als KSO, TSO en BSO werden vertegenwoordigd in deze school. Vele directies volgden elkaar op, maar sinds 1 april 2005 hebben we mevrouw Vermoesen als hoofd van St.-Godelieve.